Σεμινάριο κατάρτισης στη Δράση 1 - Νέα Γενιά σε Δράση

Το Κέντρο Διά Βίου Μάθησης και Αειφόρου Ανάπτυξης συμμετέχει στο σεμινάριο κατάρτισης που διοργανώνει η Εθνική Υπηρεσία της Ε.Ε για τη Δράση 1 του προγράμματος «Νέα Γενιά σε Δράση» (Youth in Action). Η κατάρτιση θα πραγματοποιηθεί από 23 Νοεμβρίου έως 28 Νοεμβρίου 2012 στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ στην Αθήνα. Στόχος της κατάρτισης είναι να δώσει την ευκαιρία στους συμμετέχοντες να αναπτύξουν τις δεξιότητες εκείνες που θα τους επιτρέψουν να οργανώσουν ποιοτικά σχέδια στο πλαίσιο της Δράσης 1-Νεολαία για την Ευρώπη- του Προγράμματος της Ε.Ε. «Νέα Γενιά σε Δράση» και συγκεκριμένα στις υπο-δράσεις:

• υπο-Δράση 1.1 Ανταλλαγές Νέων
• υπο-Δράση 1.2 Πρωτοβουλίες Νέων 
• υπο-Δράση 1.3 Σχέδια Νέων για τη Δημοκρατία

Κέντρο δια βίου Μάθησης και Αειφόρου Ανάπτυξης

Αξιολόγηση-αποχαιρετισμός

Το μεσημέρι μαζευτήκαμε και οι δύο ομάδες για τελευταία φορά στο δωμάτιο της Κοκκινοσκουφίτσας για την τελική αξιολόγηση και τον αποχαιρετισμό. Ο Juan Fra μας παρουσίασε τις δυνατότητες του προγράμματος Youth in action και μας εμψύχωσε να συμμετέχουμε σε αυτό. Ακολούθησε η αξιολόγηση του προγράμματος και η αποκάλυψη των κρυφών μας angel friends.  Στην αρχή του προγράμματος είχαμε γράψει τις ελπίδες, τους φόβους και τη συνεισφορά μας στο πρόγραμμα σε ένα χαρτάκι διαφορετικού χρώματος το καθένα, δηλαδή ο καθένας είχε γράψει τρία χαρτάκια τα οποία τα αφήσαμε σε μια γωνιά της αίθουσας και όταν ήρθε η τελευταία μέρα της αξιολόγησης πήρε ο καθένας το δικό του και αναφέραμε στην ομάδα αν επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι και οι ελπίδες μας και αν συνεισφέραμε όσο είχαμε γράψει στην αρχή.

Σε έναν πίνακα ο Juan Fra είχε κάνει δύο στατιστικά διαγράμματα με τη μορφή πίτας με διάφορους παράγοντες που έπρεπε να αξιολογήσουμε για το καθένα π.χ. κτίριο, δραστηριότητες κ.λπ. και εμείς με ένα μαρκαδόρο βάζαμε σταυρό κοντά η μακριά από το κέντρο του κύκλου ανάλογα το πόσο ευχαριστημένοι ήμασταν, οπότε με μια  ματιά από μακριά στο τέλος φαίνονταν τα σημεία που δε μας άρεσαν και αυτά που μας άρεσαν.

Τέλος η ελληνική ομάδα έκανε το δικό της απολογισμό. Η στιγμή ήταν πραγματικά συγκινητική γιατί όλες περάσαμε υπέροχα. Η αρχηγός μας μοίρασε αναμνηστικά δώρα από τα Κανάρια. Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται. Ένα είναι σίγουρο. Όλες γεμίσαμε όμορφες εμπειρίες, ζήσαμε δυνατές στιγμές και ευχάριστες εκπλήξεις ενώ παράλληλα δημιουργήσαμε   καινούριες φιλίες τις οποίες θα προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε στο μέλλον.

Στον ελεύθερο χρόνο μας...

Αλήθεια, πόσα μικρά και μεγάλα έχουμε να θυμόμαστε από αυτό το ταξίδι! 

Έχετε πιει χυμό από κάκτο; Έχετε φάει  τέσσερις μπάλες παγωτό σε πέντε λεπτά; Έχετε περπατήσει παραλία τέσσερα χιλιόμετρα βγάζοντας δέκα φωτογραφίες το δευτερόλεπτο; Εμείς απαντάμε σε όλα ΝΑΙ!

Μια δόση “Αφρικής” ήταν η βόλτα με τις συμπαθέστατες καμήλες, στους υπέροχους αμμόλοφους. Την τελευταία ημέρα ξεκινήσαμε ένα τσούρμο νυσταγμένες Ελληνίδες κατά τις οκτώ το πρωί για το νότιο τμήμα του νησιού. Το λεωφορείο μας άφησε μπροστά από ένα εντυπωσιακό δάσος από φοινικόδεντρα και με οδηγό τον Ντάνη  φτάσαμε στο “σημείο εκκίνησης”. Αφού πασαλειφτήκαμε όλοι με αντηλιακό και κάναμε τον σταυρό μας, επιβιβαστήκαμε ανά ζεύγη στις καθισμένες καμήλες και περιμέναμε στωικά την... απογείωση! Η εμπειρία ήταν πράγματι μοναδική, όπως και η κάθε καμήλα! Στην κυρία Βιβή και στην Έφη Α. έτυχε η πιο δύστροπη από όλες, κάτι που πρόσφερε άφθονο γέλιο σε όλους τους άλλους εκτός από τις ίδιες τις επιβαίνουσες. 

Βουτιές στα νερά του Ατλαντικού (Las Canteras και Maspalomas) και φαΐ μέχρι σκασμού για να ανακτήσουμε τις χαμένες μας δυνάμεις. 

Καθημερινά σχεδόν βραδινή έξοδο στη Vegueta, όπου κυριολεκτικά είμαστε μόνοι μας εκτός από την Πέμπτη όπου οι δρόμοι ήταν ασφυκτικά γεμάτοι... και η μουρίτσα (Tropical, φυσικά) συνοδευόταν από tapas! 

Το όργιο του καταναλωτισμού... Πραγματικά δεν το έχω ξαναδεί αυτό που συνέβη! Στην αρχή τα ψώνια μας γίνονταν με κοσμιότητα, και σαν πραγματικές αλτρουίστριες που είμαστε αγοράσαμε δώρα για τους φίλους και την οικογένειά μας. Όμως, στη συνέχεια χωριστήκαμε σε “σπείρες”, όπου η κάθε μία αναλάμβανε μια περιοχή και αφήσαμε πίσω μας μόνο τις κρεμάστρες. 

    Δεν φταίγαμε μόνο εμείς γιατί και οι Ισπανοί, σαν να το κάνανε επίτηδες, είχανε REBAJAS (εκπτώσεις). Κι ενώ τα λεφτά μας λιγόστευαν επικίνδυνα εμείς αντί να σταματάμε η μία την άλλη, αντιθέτως σπρώχναμε πιο βαθιά στο βούρκο τις φίλες και συνταξιδιώτισσές μας. Αλλά με τόσες προσφορές και όμορφα πράγματα γύρω μας θα ήταν ιεροσυλία αν δεν αγοράζαμε από υπέροχα ρούχα με πέντε ευρώ μέχρι ξύλινες σβούρες βαμμένες στο χέρι (και όχι οποιοδήποτε χέρι αλλά χέρι Κανάριο). Έτσι λοιπόν και εμείς ψωνίσαμε, ψωνίσαμε σαν να μην υπήρχε αύριο και φτάσαμε στο σημείο να πούμε κάτι που δεν πίστευα ποτέ ότι θα λέγαμε...ότι δεν αντέχαμε αλλά ψώνια.

Street Soccer for Toletance ή «Ποδόσφαιρο χωρίς κανόνες»!

Πριν καλά-καλά προλάβουμε να φτάσουμε στον ξενώνα, ο Juan Fra μας οδήγησε σε ένα ανοιχτό γήπεδο ποδοσφαίρου που βρισκόταν στην πίσω πλευρά του ξενώνα. Εκεί, μας εξήγησε τους “δικούς του” κανόνες του ποδοσφαίρου, οι οποίοι διακρίνονταν από το αίσθημα της αλληλεγγύης, της συμμετοχής και πάνω απ’ όλα από το αίσθημα του δίκαιου και τίμιου παιχνιδιού! Η συνέχεια δεν είναι όπως την φαντάζεστε...δεν χωριστήκαμε σε δύο ομάδες των 11 ατόμων (καθότι και λιγότεροι, αριθμητικά) και ούτε ήμασταν ισάξια κατανεμημένοι (καθότι οι πραγματικοί γνώστες και λάτρεις του ποδοσφαίρου- κοινώς, τα αγόρια της παρέας- ήταν, αισθητά, λιγότερα). Σε αντίθεση με το “παραδοσιακό” ποδόσφαιρο, εμείς, χωριστήκαμε σε τρεις ομάδες των τεσσάρων ατόμων και με τυχαία επιλογή, σύμφωνα με τη λέξη που αντιστοιχούσε στον καθένα μας. Έτσι, θα παίζαμε σε όλο το γήπεδο, εναλλάξ, πράγμα που σήμαινε ότι και οι τρεις ομάδες θα παίζανε αναμεταξύ τους, Το παιχνίδι, πιστεύω, το απολαύσαμε όλοι...

Μάλιστα, η κάθε ομάδα είχε και τον δικό της τρόπο να ζητωκραυγάζει για τα γκολ της και η αντίπαλη ήταν υποχρεωμένη να ακολουθήσει! Ήταν ένα παιχνίδι πολύ πρωτότυπο και διασκεδαστικό, γιατί δεν είχε ούτε ανταγωνιστικό, ούτε επιθετικό χαρακτήρα, σκοπός του ήταν μονάχα η αλληλεγγύη και η αλληλοεπικοινωνία μεταξύ των ομάδων, οι οποίες είχαν και το ρόλο του διαιτητή, αποφάσιζαν δηλαδή μόνες τους για την πορεία του παιχνιδιού, μετά από συζήτηση και λογική κρίση.

Ο Βοτανικός κήπος

Όποιος πιστεύει ότι ο Βοτανικός Κήπος είναι καταπράσινος, γεμάτος με πολλά δέντρα με πλούσιο φύλλωμα και πολύχρωμα λουλούδια που ευωδιάζουν κάνει λάθος. Η βλάστηση στα Gran Canaria δεν είναι φτωχή, αλλά διαφορετική!!

Το πιο εντυπωσιακό τμήμα του κήπου βρίσκεται λίγο πριν το τέλος του, το οποίο περιλαμβάνει ένα δάσος με τους φοίνικες των Καναρίων, μία μεγάλη έκταση με δράκαινες και εντυπωσιακούς κάκτους!!!

Κάπου εκεί, λίγο πριν το τέλος, η ισπανική ομάδα μας έκανε επίδειξη παραδοσιακών πολεμικών τεχνών και παραδοσιακών παιχνιδιών. Έτσι, με τον τρόπο αυτό ήρθαμε πιο κοντά σε επαφή όχι μόνο με τη φύση των Καναρίων, αλλά και με την παράδοση των κατοίκων τους. Κατά την επιστροφή προς τον ξενώνα ήμασταν γεμάτοι χρώματα και εικόνες!!

Roque Nublo

Η μέρα σήμερα ξεκίνησε με αρκετό περπάτημα...στόχος ήταν η κορυφή του Roque Nublo (Rock in the Clouds), του ιερού βουνού των ιθαγενών (Guanche) του νησιού!! Η πεζοπορία ήταν ευχάριστη, τα τοπία πανέμορφα και η διάθεση της ομάδας ανεβασμένη!!! Όσο ανεβαίναμε πιο ψηλά, τόσο πιο εντυπωσιακή θέα απολαμβάναμε!!! Όλοι καταφέραμε και φτάσαμε στην κορυφή, όπου αντικρίσαμε τους δυο χαρακτηριστικούς για το νησί βράχους, ο ένας εξ αυτών είχε το σχήμα βάτραχου!!!

Αφού βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες με φόντο τους ιερούς ογκόλιθους και τις υπόλοιπες κορυφές (όλα προϊόντα διάβρωσης των ηφαιστειακών πετρωμάτων), χωριστήκαμε σε δύο ομάδες: η μεν μία ξεκίνησε την κατάβαση και οργάνωσε πικ νικ στους πρόποδες του βουνού, ενώ η άλλη έφαγε το κολατσιό της υπό τη σκιά του μεγάλου βράχου. Όταν ενώθηκαν οι δύο ομάδες, πήραμε το δρόμο της επιστροφής, αφού πρώτα κάναμε μία στάση στο πευκοδάσος του νησιού. Ο Juan Fra μας εξήγησε την ιδιαιτερότητα των πεύκων του Gran Canaria: το κάθε τους κλωνάρι αποτελείται από τρεις και όχι δύο πευκοβελόνες!!! Εντυπωσιακό πραγματικά!!!! Κατά την επιστροφή στον ξενώνα ήμασταν αρκετά κουρασμένοι, αλλά χαρούμενοι για την κατάκτηση του Rocke Nueble!!! 

Δημοτικό Κέντρο Νεότητας

Ξυπνήσαμε και...φορέσαμε τα καλά μας! Ξεκινήσαμε για το  Δημοτικό Κέντρο Νεότητας όπου μας υποδέχτηκε η πρόεδρος. Εκεί μιλήσαμε για τις δραστηριότητες του κέντρου και τις εντυπώσεις μας από τη συμμετοχή μας στο πρόγραμμα Youth in action. Η πρόεδρος μας έδωσε αναμνηστικά δώρα  Η επίσκεψη έκλεισε με την επίσημη φωτογραφία η οποία θα δημοσιευτεί στη τοπική εφημερίδα. Γίναμε διάσημες και στον Ατλαντικό!!!

Ένα πρωτότυπο παιχνίδι γνωριμίας με την πόλη

Ξεκινήσαμε νωρίς το απόγευμα όλη η ομάδα, Ισπανοί και Έλληνες, για να γνωρίσουμε την πόλη. Ακολουθήσαμε τον JuanFra ο οποίος είχε αναλάβει χρέη ξεναγού. Περιηγηθήκαμε στην Vegueta, την Παλιά Πόλη της Las Palmas. Επισκεφθήκαμε τα σημαντικότερα μνημεία της, τον Καθεδρικό Ναό, στην εκκλησία του Κολόμβου, στο μουσείο του Κολόμβου και στις όμορφες γωνιές της πόλης. ... Ο JuanFra μας παρουσίασε το καθένα ξεχωριστά αναφέροντας και πολλά ιστορικά στοιχεία. Με επικοινωνιακή, ευχάριστη, ζωντανή και ξεκούραστη ξενάγηση ολοκληρώθηκε το πρώτο μέρος της περιήγησης που μας γέμισε καινούργιες, ξεχωριστές εμπειρίες. Παρέλασαν μπροστά μας εικόνες από μνημεία και σπίτια, παραδοσιακά και μοντέρνα, πλατείες, δρόμους και προπαντός μορφές απλών ανθρώπων χαμογελαστών, αυθόρμητων, φιλόξενων!!...


Στο δεύτερο μέρος η σκυτάλη περνούσε στα χέρια μας...Χωριστήκαμε σε ομάδες. Με τη βοήθεια ενός χάρτη έπρεπε να πάρουμε μια αστεία φωτογραφία, να απαθανατίσουμε δηλ. κάποια αστεία φωτοστιγμιότυπα μαζί τους. Το κίνητρο ήταν ισχυρό καθώς εκτός από την γνωριμία της πόλης δινόταν και έπαθλο στη νικήτρια ομάδα με την πιο διασκεδαστική φωτογραφία! Διασκορπιστήκαμε λοιπόν στα στενά της παλιάς πόλης, και ως νέοι Κολόμβοι “ανακαλύψαμε” σοκάκια, μνημεία, πλατείες, συναναστραφήκαμε με τους κατοίκους, συζητήσαμε μαζί τους. Την προσοχή μας τράβηξαν τα graffiti ζωγραφισμένα στα περισσότερα βάλαμε τη φαντασία μας να δουλέψει, κρεμαστήκαμε από κάγκελα, χορέψαμε με ντόπιους Κανάριους, γελάσαμε με τη ψυχή μας και γνωρίσαμε καλύτερα τη πόλη που μας φιλοξενούσε.

Μετά και από το δείπνο μαζευτήκαμε στην αίθουσα, όπου συνήθως συγκεντρωνόμαστε με σκοπό να προβληθούν οι αστείες φωτογραφίες και να δοθεί το βραβείο. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα χρονόμετρο και πολλά χειροκροτήματα. Η φωτογραφία που χειροκροτήθηκε για περισσότεροι ώρα ήταν και η νικήτρια. Όλες οι φωτογραφίες που ήταν εξαιρετικές, πρωτότυπες, καλοστημένες και με δόση χιούμορ, όπως απαιτούσε ο κανονισμός, μας βοήθησαν να γνωρίσουμε όλοι μαζί πολλές όμορφες γωνιές της Παλιάς Πόλης. Η ομάδα που κέρδισε όμως ήταν αυτή που...κατουρούσε καλύτερα!!

Η Κανάρια βραδιά

Οι Ισπανοί είχαν ετοιμάσει το δικό τους τραπέζι με τα παραδοσιακά τους προϊόντα. Περίεργες και ασυνήθιστες ορισμένες γεύσεις για εμάς. Ο Juan Fra είχε ετοιμάσει βίντεο παρουσίασης των νησιών που ακολούθησε ένα quiz με ερωτήσεις σχετικά με τα 7 Κανάρια νησιά. Όποιος απαντούσε κάθε φορά σωστά κέρδιζε από μια τοπική σοκολατίτσα. Η ευχάριστη και συγχρόνως συγκινητική έκπληξη ήταν μία πολυπληθής ομάδα παραδοσιακών μουσικών που ήρθε στον ξενώνα μας και τραγούδησε τοπικές καντάδες. Μας γλυκάνανε όχι μόνο με την παρουσία τους αλλά και με υπέροχα γλυκάκια κεράσματα. Ακόμη αφιέρωσαν τραγούδι στην Αλεξάνδρα για τη γιορτή της και στη Στεύη για τα γενέθλιά της! Να ζήσετε κορίτσια... Η βραδιά έληξε πάλι με δάκρυα και συγκίνηση, καθώς μας μοίρασαν κολιέ για το λαιμό με κάποιο έμβλημα των Καναρίων. Πολύ συγκίνηση...

Η ελληνική βραδιά

...και επιτέλους έφτασε η πολυπόθητη ελληνική βραδιά!!!! Είχαμε αρκετό άγχος ώστε να παρουσιάσουμε άρτια αυτά που φέραμε και φτιάξαμε και τελικά τα καταφέραμε!!! Μέσα σε μία ώρα είχε γεμίσει το δωμάτιο της κοκκινοσκουφίτσας ελληνικούς ήχους και μυρωδιές και ήμασταν έτοιμοι να υποδεχτούμε την ισπανική ομάδα. Η βραδιά ξεκίνησε με το καλωσόρισμα της Κατερίνας και την παρουσίαση των τόπων καταγωγής της καθεμιάς μας. Ακολούθησε η προβολή του βίντεο με θέμα την Ελλάδα ως σύνολο και τον κάθε τόπο που η καθεμιά μας είχε προετοιμάσει με ιδιαίτερη αγάπη. Παράλληλα, προσφέραμε τα ελληνικά προϊόντα που είχαμε φέρει στους Ισπανούς. Καλαματιανές ελιές, ρομπόλα, ρακί, ντολμαδάκια, σπιτικό λικέρ, γιαννιώτικα μπακλαβαδάκια, …., και πολλές άλλες ελληνικές γεύσεις που ενθουσίασαν τους Κανάριους φίλους μας.

Αφού “αδειάσαμε” σχεδόν το τραπέζι, ξεκίνησε ο χορός. Καλαματιανό, συρτό και τσάμικο δείξαμε στους Ισπανούς, οι οποίοι ευπρόσδεκτοι στο κάλεσμα μας, έσυραν μαζί μας τους χορούς. Η βραδιά δε θα μπορούσε να κλείσει με άλλο χορό από το γνωστό συρτάκι που το περίμεναν με ανυπομονησία οι Ισπανοί και το χόρεψαν μαζί μας με περισσή χαρά. Το ελληνικό γλέντι ολοκληρώθηκε με τα αναμνηστικά που έδωσε καθένας από εμάς στους Ισπανούς. Οι Κανάριοι ενθουσιάστηκαν με τα καλαματιανά μαντίλια, τις βεντάλιες, τα ελληνικά γλυκίσματα, τις καρτ ποστάλ των ελληνικών νησιών και έφυγαν με την υπόσχεση να οργανώσουν μια εξίσου όμορφη κανάρια βραδιά τις προσεχείς ημέρες!!!!

Για την αειφόρο ανάπτυξη... η πραγματικότητα

Τεχνολογικό Ινστιτούτο των Καναρίων
Στο σημείο με τον πιο δυνατό άνεμο μας περίμενε ο υπεύθυνος του Τεχνολογικού
Ινστιτούτου και μας ξενάγησε στις εγκαταστάσεις. Μάθαμε για τα προβλήματα που
αντιμετωπίζουν τα Κανάρια Νησιά σχετικά με την ενέργεια και ενημερωθήκαμε για
τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας που μπορούν να δώσουν ανάσα ανεξαρτησίας στα
νησιά. Μάλιστα ένα από τα νησιά, το Hiero, «κινείται» μόνο με εναλλακτικές μορφές
ενέργειας. Ξεναγηθήκαμε στα θερμοκήπια με τα μακροφύκη και ανακαλύψαμε την
εφαρμογή τους στην καθημερινή ζωή.

Η παραλία Maspalomas, ένα παράδειγμα αειφόρου ανάπτυξης...
Μόλις αντικρίσαμε τους αμμόλοφους καταλάβαμε γιατί είναι τόσο διάσημη αυτή η
παραλία. Το θέαμα ήταν εκπληκτικό!!! Όταν συνήλθαμε, αντικρίσαμε την Ισπανική
ομάδα να κατρακυλά στους αμμόλοφους. Οι πιο γενναίοι του προγράμματος έφτασαν
στην παραλία διασχίζοντας τους αμμόλοφους, ενώ οι υπόλοιποι συνέχισαν από
πιο σκιερό, αλλά εξίσου όμορφο μονοπάτι και όλοι μαζί καταλήξαμε να πίνουμε
εξωτικούς χυμούς στην παραλία. Μια παραλία ΤΕΡΑΣΤΙΑ σε πλάτος και σε μήκος,

με χιλιάδες ανθρώπους που χαιρόντουσαν τους αμμόλοφους, τον ήλιο και τα νερά
του Ατλαντικού. Εντύπωση μας έκανε που δεν υπήρχαν σκουπίδια ούτε μουσική (οι
δικές μας παραλίες έχουν καταντήσει disco…). Επίσης υπήρχαν μικρές διακριτικές
καντίνες, για αναψυκτικό και σάντουιτς, μακριά η μία από την άλλη και …υπέροχοι
σκουπιδοτενεκέδες. Ένα παράδειγμα αειφόρου ανάπτυξης!

Για την αειφόρο ανάπτυξη... τo εργαστήριο

Ένα χαρτί μεγάλων διαστάσεων ήταν η αρχή της ενασχόλησής μας με την αειφορία και την αειφόρο ανάπτυξη. Χωριστήκαμε σε τέσσερις ομάδες και με τυχαία επιλογή μας ανατέθηκε να φέρουμε σε επαφή τους Ισπανούς με την Ελληνική γλώσσα και αυτοί εμάς με τη δική τους. Αποτέλεσμα της παραπάνω ενέργειας ήταν στο τέλος να έχουμε μία ενδιαφέρουσα συζήτηση σχετικά με την ενέργεια και την εξοικονόμηση αυτής. Οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας ήταν επίσης μέρος της συζήτησής μας.

Συγκεκριμένα, με αφορμή το εργαστήριο από την ισπανική πλευρά, χωριστήκαμε σε ομάδες και αναλάβαμε η κάθε ομάδα να γράψει στα αγγλικά,στα ισπανικά αλλά και στα ελληνικά προτάσεις για τις λέξεις που μας δόθηκαν. Η μια λέξη σχετίζονταν με την καθημερινότητα μας όπως το πρωινό ή τη συμβίωση στα δωμάτια και η άλλη με την περιβαλλοντική ανάπτυξη, την αειφορία ή την ενέργεια . Δουλέψαμε σε μικρές ομάδες μαθαίνοντας λίγο ελληνικά, λίγο ισπανικά και πολλές πτυχές για τη βιωσιμότητα. Η παρουσίαση έγινε από κάθε ομάδα και οι διαφορετικές ιδέες «ζυμώθηκαν», όπως πάντα στην αίθουσα της Κοκκινοσκουφίτσας. Για άλλη μια φορά Έλληνες και Ισπανοί  συνεργαστήκαμε δημιουργήσαμε και κάναμε προτάσεις για την προστασία του περιβάλλοντος.

Στη συνέχεια, ελληνική πλευρά και συγκεκριμένα η Κωνσταντίνα, με τη βοήθεια της Στεύης και της Έφης Χ. ανέλαβε να μας εισάγει στους όρους «αειφορία» και «αειφόρος ανάπτυξη» δίνοντας πολλά παραδείγματα σε power point περιοχών αειφόρου ανάπτυξης αλλά και περιοχών που αφήνουν ανεκμετάλλευτους τους φυσικούς πόρους που διαθέτουν. Παρουσιάστηκαν επίσης  τρόποι με τους οποίους η πολιτιστική κληρονομιά ενός τόπου μπορεί να συμβάλλει στην ισορροπία μεταξύ  περιβάλλοντος, κοινωνίας και οικονομίας και τελικά στην αειφόρο ανάπτυξη του τόπου.  Όλοι μας συλλογιστήκαμε και προβληματιστήκαμε αρκετά με τις εικόνες που μας παρουσιάστηκαν και  ο προβληματισμός μας αυτός σύντομα μετουσιώθηκε σε εποικοδομητική συνεργασία και βιωματικές δραστηριότητες.

Energizer activities

Το λέει και η λέξη «Energizers» είναι οι ασκήσεις που σε γεμίζουν ενέργεια, όταν νυστάζεις, όταν έχεις κουραστεί, όταν νιώθεις ότι δεν μπορείς να μείνεις συγκεντρωμένος... Πρόκειται για ασκήσεις που τις περισσότερες φορές έχουν κίνηση και σε κάνουν να γελάσεις! Αυτό που επιτυγχάνουν είναι να σε ενεργοποιήσουν και να σε κάνουν  να συνεχίσεις ότι έκανες πριν με περισσότερη όρεξη!

Ένα από τα energizers που κάναμε ήταν: “Οι κότες”. Ήμασταν όρθιοι όλοι σε έναν κύκλο και έχεις 3 επιλογές να πεις: κο, ποκοπ ή κικιρίκου! Όταν σου πει ο διπλανός σου “κο”, μπορείς να το πεις στον επόμενο! Αν όμως θέλεις, μπορείς να πεις σε αυτόν που σου είπε το “κο”, “ποκοπ” και έτσι αλλάζεις την φορά που κινείται το “κο” στον κύκλο. Αν έχεις όρεξη να τα κάνεις όλα άνω-κάτω μπορείς να πεις “κικιρίκου” σε όποιον παίχτη του κύκλου θέλεις και να πρέπει να συνεχίσει αυτός με “κο” προς την σωστή φορά! Μπέρδεμα, ε; Είναι όμως σκέτη απόλαυση να ακούς 20 άτομα να κακαρίζουν στην κυριολεξία!

Μία άλλη άσκηση energizer  ήταν αυτή με τα χτυπήματα στο γόνατα του άλλου καθιστοί. Καθίσαμε οκλαδόν ο ένας δίπλα στον άλλον με το γόνατά μας να ενώνονται και τα χέρια μας σταυρωτά. Το αριστερό χέρι στο γόνατο του αριστερού συμμετέχοντα και το δεξί χέρι στο δεξί γόνατο του δεξιού αντίστοιχα. Ξεκινάμε χτυπώντας το γόνατο του άλλου και πάει η σειρά όπως φαίνονται οι ανοιχτές παλάμες. Το διπλό χτύπημα αλλάζει τη φορά ενώ η μπουνιά αναγκάζει τον επόμενο να χάσει τη σειρά του. 

Κυκλικό με παλαμάκια. Συγχρονισμός με παλαμάκια. Ο ένας δίνει στον επόμενο το παλαμάκι του και πρέπει ο άλλος να  χτυπήσει ταυτόχρονα με τον προηγούμενο.
Χτύπημα (πολλά παλαμάκια) στα δικά μας γόνατα συνέχεια και γρήγορα. Με το που λέει δεξιά χτυπάμε τα γόνατα του δεξιού διπλανού μας. Με το που λέει αριστερά χτυπάμε γρήγορα αυτά  του αριστερού διπλανού μας.

Γνωριζόμαστε με τους Ισπανούς...(οι δραστηριότητες γνωριμίας)

Ο πάγος μεταξύ των Ελλήνων και των Ισπανών «έσπασε» γρήγορα με πρωτότυπες ασκήσεις γνωριμίας. Στην αρχή ο συντονιστής Juan Fra μας έδωσε ένα χαρτί και μας είπε να ζωγραφίσουμε ένα σπιράλ (σαλιγκάρι). Στη συνέχεια έπρεπε να γράψουμε πάνω στη γραμμή του σπιράλ πράγματα για τον εαυτό μας, ότι ήθελε ο καθένας. Όταν όλα τα «σαλιγκάρια» γέμισαν με τις πληροφορίες μας, βάλαμε τις καρέκλες μας σε  «σαλιγκαρίσιο» σχήμα και έδωσε ο καθένας το σαλιγκάρι του στον διπλανό του. Ο διπλανός διάβασε δυνατά ότι είχε να πει το σαλιγκάρι, και έτσι μάθαμε πολλά ο ένας για τον άλλον.

Αφού μάθαμε τα ονόματα κάναμε ένα τεστ να δούμε τι θυμόμαστε με ένα .... σεντόνι. Πώς; Χωριστήκαμε δύο ομάδες .Καθίσαμε κάτω, ο Juan Fra μας χώρισε με ένα σεντόνι κρατώντας το με άλλο ένα άτομο στη μέση έτσι ώστε η κάθε ομάδα να μη βλέπει  την  άλλη . Έπειτα πλησίαζε ένα άτομο από κάθε ομάδα κοντά στο σεντόνι το οποίο έπεφτε απότομα και όποιος προλάβαινε να πει το όνομα  αυτού που εμφανιζόταν απέναντί  του  κέρδιζε και  έπαιρνε τον “χαμένο” παίκτη στην ομάδα του.

Σειρά είχε το «χειροποίητο Facebook» το οποίο δημιουργηθεί με έναν πολύ πρωτότυπο τρόπο. Αρχικά ο καθένας είχε το χαρτί του και έφτιαξε ένα παραλληλόγραμμο στο αριστερό μέρος και δεξιά έγραψε το όνομά του, το επίθετό του και το κατοικίδιό του. Στη συνέχεια, άρχισε να ακούγεται μουσική και όπως καθόμασταν σε κύκλο τα χαρτιά γύριζαν γύρω-γύρω. Δηλαδή το έδινα στον διπλανό μου, αυτός στον διπλανό του κ.ο.κ. Όταν η μουσική σταματούσε, είχε ο καθένας στα χέρια του το χαρτί κάποιου άλλου και σχεδιάζαμε κάθε φορά και κάτι από το πρόσωπο του άλλου: μαλλιά, κεφάλι, μάτια, αυτιά, στόμα, μύτη και τέλος το σώμα. Γελάσαμε με την ψυχή μας και στο τέλος, βάζοντας έναν φάκελο στο κάτω μέρος του χαρτιού, είχαμε έτοιμες τις ταχυδρομικές μας θυρίδες!

Επίσης σε χρωματιστά χαρτάκια έγραψε ο καθένας  τους φόβους, τις ελπίδες και την προσωπική του συνεισφορά  στο πρόγραμμα.

Ο ξενώνας μας και “η αίθουσα της Κοκκινοσκουφίτσας”

Tο σπίτι μας στη Las Palmas ήταν ο ξενώνας  “San Antonio”, ένα  επιβλητικό κτίριο στην Παλιά Πόλη, όπου δεν έμπαινε, ούτε έβγαινε, όποιος ήθελε. Παλαιότερα λειτουργούσε ως οικοτροφείο και έχει κρατήσει μέχρι σήμερα τον αυστηρό του χαρακτήρα.  Βέβαια ο φύλακάς του ήταν συνεργάσιμος και έτσι δεν είχαμε ιδιαίτερο πρόβλημα (ωστόσο 11.00 το βράδυ η μεγάλη ξύλινη πόρτα έκλεινε, αν και εμείς επιστρέφαμε 1 με 2 το πρωί, διότι ζητούσαμε  ειδική άδεια).

Περνώντας λοιπόν την πύλη στο ισόγειό του ξενώνα είδαμε μια μεγάλη τραπεζαρία. Ήταν η κουζίνα μας. Ανεβαίνοντας τη γυριστή σκάλα ήταν τα δωμάτιά μας. Είχαν και ονόματα: San Nicolas και Tejeda. Με 5-6 κρεβάτια το καθένα και μια ντουλάπα μόνο, νιώθαμε κάποιες φορές όπως και οι οικότροφοι της εποχής του Φράνκο αλλά δεν ήταν πρόβλημα γιατί δεν ήμασταν ποτέ στα δωμάτια παρά μόνο για ύπνο, με τόσο γεμάτο πρόγραμμα!

Για τα εργαστήριά μας και γενικά για τις  εκπαιδευτικές μας δραστηριότητες είχαμε  στον ξενώνα μας, μια μοναδικής ομορφιάς αίθουσα, την αίθουσα της Κοκκινοσκουφίτσας (Caperucita Roja). 

Κάθε μέρα μπαίνοντας σε αυτήν την  αίθουσα νιώθαμε σαν να περνάμε μέσα από μια χρονομηχανή που μας μετέφερε σε μια παλιότερη εποχή, τόσο διαφορετική από τη δική μας. Όλο το δωμάτιο από τον ένα τοίχο στον άλλο ήταν διακοσμημένο με την ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας, μια εικονογράφηση που διατηρούνταν από το 1957. Τα χρώματα ήταν τόσο ζωντανά λες και είχε χρωματιστεί εκείνη τη στιγμή . Πολλές ήταν οι φορές που μας αποσπούσε την προσοχή κάποια λεπτομέρεια του παραμυθιού και αντί να προσέχουμε το εργαστήριο βγάζαμε φωτογραφία τους τοίχους!!!

Το ταξίδι του πηγαιμού

Η πολυπόθητη πρώτη συνάντησή μας έγινε στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Η ομάδα φάνηκε από την αρχή να «δένει» απόλυτα. Καθώς τα ονόματα αποκτούσαν πλέον σάρκα και οστά αισθανθήκαμε πως γνωριζόμασταν από χρόνια. 

Μετά από τρεις ώρες αναμονή,  επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο για Βαρκελώνη.

 Ύστερα από ένα ήρεμο, αν και λίγο στριμωγμένο ταξίδι τρίωρης διάρκειας τρέξαμε στο δεύτερο αεροπλάνο που πετούσε Βαρκελώνη-Gran Canaria και μας μετέφερε μετά από 3 ½ ώρες στον τελικό προορισμό μας: Las Palmas de Gran Canaria!